بی اختیاری استرسی ادرار (SUI)

بی اختیاری ادرار استرسی نشت غیرارادی ادرار هنگام فعالیت هایی مانند سرفه، عطسه، بلند کردن اجسام، خندیدن یا ورزش کردن است. SUI حداقل 10 تا 20 درصد از زنان را تحت تأثیر قرار می دهد،و بسیاری از آنها نمی دانند که گزینه های درمانی ساده و موثری وجود دارند.

SUI از طرق مختلف بر کیفیت زندگی زنان تأثیر می گذارد. بی اختیاری ممکن است روابط اجتماعی و شخصی زنان و همچنین فعالیت بدنی را محدود کند. در ادامه به بررسی علائم و راه های درمان بی اختیاری استرسی ادرار در زنان می پردازیم.

مطالعه بیشتر: بی اختیاری ادرار در زنان| علائم و درمان

مثانه معمولی چگونه کار می کند؟

همانطور که ادرار تولید می شود و مثانه را پر می کند، عضله مثانه (دترسور) شل می شود و کشش می یابد تا مایع را در خود جای دهد.هنگامی که مثانه تا حد مشخصی پر می شود، میل به دفع ادرار احساس می شود، و در صورتیکه شرایط مساعد باشد، مغز به عضله دترسور سیگنال انقباض و به اسفنکتر مجرای ادرار پیغام ریلکس شدن می دهد، بنابراین اجازه دفع ادرار داده میشود.مثانه معمولا احتیاج دارد حدود 5-7 بار در روز و 1-2 بار در شب تخلیه شود.مجرای ادرار (لوله ای که ادرار را از بدن خارج می کند) و مثانه توسط ماهیچه های کف لگن پشتیبانی می شوند. این عضلات طی سرفه، عطسه و ورزش برای جلوگیری از نشت منقبض می شوند. ضعف عضلات یا آسیب به ساپورت گردن مثانه می تواند منجربه نشت ادرار شود.

علل بی اختیاری استرسی ادرار

• بارداری و زایمان طبیعی
• چاقی، سرفه مزمن، بلند کردن مزمن اجسام سنگین وزن و یبوست می تواند باعث افزایش فشار شکمی و تشدید بی اختیاری استرسی شود

• عوامل ارثی ژنتیکی

بی اختیاری ادرار استرسی چطور تشخیص داده می شود؟

پزشک شما در مورد فعالیت هایی که باعث نشت ادرار می شوند سؤالاتی می پرسد و معمولاً شما را معاینه می کند تا ببیند آیا سایر مشکلات مرتبط مانند افتادگی (پرولاپس) وجود دارد یا خیر. زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی همچنین ممکن است مشکلاتی مانند مثانه پیش فعال یا بی اختیاری مدفوع یا گاز داشته باشند. از بیان کردن این مشکلات به پزشک خود احساس خجالت نکنید.

چه بررسی هایی ممکن است انجام شود؟

• برای کمک به تشخیص، ممکن است پزشک از شما بخواهد که با مثانه پر سرفه کنید.

• ممکن است از شما خواسته شود یک جدول حجم -دفعات (یادداشت روزانه مربوط به مثانه)، را که شامل ثبت میزان نوشیدنی هایی که مصرف کرده اید و همچنین تعداد دفعات دفع ادرار و حجم دفع شده در هر بار دفع ، می باشد را پر کنید .میزان نشت ادرار نیز ثبت میشود.
• ممکن است پزشک شما تست نوارمثانه را توصیه کند. یورودینامیک توانایی مثانه برای پر و خالی شدن، و مکانیسم یا علت بی اختیاری را بررسی میکند.
• ممکن است از اسکن اولتراسوند برای تعیین مقدارباقیمانده ی ادرار در مثانه پس از تخلیه استفاده شود،همچنین اسکن اولتراسوند می تواند تشخیص دهد که آیا دلایل دیگری برای علائم شما وجود دارد یا نه.
• ممکن است آزمایش ادرار برای بررسی عفونت دستگاه ادراری انجام شود.

همه این آزمایش‌ها برای کمک به برنامه‌ریزی بهترین درمان برای هر فرد طراحی شده‌اند.

گزینه های درمانی من چیست؟

پزشک شما در مورد بهترین گزینه ها برای شخص شما توصیه هایی می کند، و در ابتدا ممکن است درمان محافظه کارانه توصیه شود.

• تغییرات کلی سبک زندگی- سعی کنید به اندازه کافی(معمولاً حدود 1.5-2 لیتر)بنوشید تا، 4 تا 6 بار در روز ادرار کنید. نشان داده شده است حفظ وزن در محدوده سالم شدت مشکلات SUI را کاهش میدهد. اجتناب از علل یبوست و ترک سیگار نیز می تواند کمک کننده باشد.
• تمرینات کف لگن– تمرینات کف لگن (PFE) می تواند یک راه بسیار موثر برای بهبود علائم SUI باشد. تا 75 درصد از زنان بهبودی در نشت پس از ورزش های کف لگن را نشان می دهند. مانند تمام تمرینات، مزایای تمرینات کف لگن در صورتیکه تمرین به طور منظم و در یک دوره زمانی انجام شود به حداکثر می رسد.حداکثر سودمندی معمولاً بعد از 3 تا 6 ماه ورزش منظم رخ می دهد.

. ممکن است شما به درمانگری که در آموزش تمرینات کف لگن متخصص است ارجاع داده شوید،تا بر این امر نظارت داشته باشد.اگر مشکل بی اختیاری ادرار فوریتی نیز دارید، پزشک شما همچنین ممکن است تمرین آموزش مثانه (bladder training exercise) را توصیه کند.

• دستگاه های کنترل اختیار ادرار. دستگاه هایی موجود است که در واژن قرار می گیرد و به کنترل نشت کمک می کند.اینها را می توان قبل از ورزش استفاده کرد یا در مورد پساری واژن،به طور مداوم پوشید. برخی از زنان پی می برند گذاشتن یک تامپون بزرگ قبل از ورزش ممکن است از نشت جلوگیری کند یا آن را کاهش دهد. این دستگاه ها برای زنان مبتلا به درجات حداقلی بی اختیاری ادرار یا کسانی که در انتظار درمان جراحی قطعی هستند، مناسب ترین هستند.

من تمرینات را انجام داده ام و هنوز مشکل دارم. چه نوع جراحی برای من در دسترس است؟

هدف از جراحی اصلاح ضعف ساختارهای حمایتی گردن مثانه است. بسیاری از جراحان مایلند تا تکمیل خانواده از جراحی اجتناب کنند زیرا بارداری آینده ممکن است نتایج جراحی اولیه را به خطر بیندازد.

جراحی های اسلینگ میدیورترا: طبق گزارشات cochrane.org،تا قبل از سال 1993، درمان بی اختیاری استرسی اغلب شامل جراحی بزرگ شکمی بود. رایج ترین درمان در حال حاضر شامل استفاده از یک اسلینگ دائمی در زیر بخش میانی مجرای ادرار است. اسلینگ از مجرای ادرار در زمانی که سرفه، عطسه یا ورزش می کنید، حمایت میکند. به دنبال یک برش در واژن، اسلینگ را می توان به روش های مختلفی در موقعیت خود قرار داد:اسلینگ رتروپوبیک-اسلینگ ترانس اوبتراتور-اسلینگ تک انسزیون.

اکثر زنان پس از جراحی در عرض 2-4 هفته بهبود می یابند. بعضی از زنان برای چند هفته ناراحتی دردناکی در کشاله ران خواهند داشت.مقدار کمی خونریزی واژینال برای 7-10 روز پس از جراحی غیرعادی نیست.

روش های مش اسلینگ: به گفته yourpelvicfloor.org برای سال ها این روش با خیال راحت انجام شده است.مش جراحی یک ماده مصنوعی ساخته شده از پلی پروپیلن بافته شده است که به عنوان پشتیبان برای بافت آسیب دیده یا ضعیف استفاده می شود. مش سال هاست که در درمان فتق و پنجاه سال است که به عنوان ماده بخیه استفاده می شود.

برچ (کولپوساسپنشن): برای سالیان متمادی ،جراحی اصلی برای مدیریت SUI در نظر گرفته می شد. این جراحی یا از طریق یک برش 10-12 سانتی متری زیر شکم (برچ باز) یا به صورت یک رویکرد لاپاراسکوپی انجام میشود.

حجم دهنده ها: این مواد را می توان در اطراف مثانه گردن و داخل اسفنکتر مجرای ادرار تزریق کرد تا حجیم شود و قطر مجرای ادرار کاهش یابد.انواع مختلفی از مواد از جمله چربی و کلاژن را می توان تزریق کرد. تزریق را می توان در مطب یا بصورت جراحی سرپایی انجام داد. ممکن است برای این عمل، نیاز به بیهوشی باشد اما بسیاری از آنها تحت بی حسی موضعی انجام می شوند. مقداری سوزش هنگام ادرار کردن، بعد از عمل،کاملا رایج است. گاهی اوقات نیاز به تکرار تزریق است. عوارض بسته به نوع عامل حجیم کننده ی مورد استفاده متفاوت خواهد بودئو شما باید این موارد را با پزشک خود در میان بگذارید.