نارکولپسی یا حمله‌ی خواب چیست؟

نارکولپسی (Narcolepsy) یا حمله‌ی خواب یک اختلال عصبی است که بر کنترل خواب و بیداری تأثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به نارکولپسی یا حمله‌ی خواب تجربه خواب آلودگی روزانه و دوره‌های متناوب و غیرقابل کنترل خوابیدن در طول روز را تجربه می‌کنند. این حملات ناگهانی خواب ممکن است در طول هر نوع فعالیت و در هر زمان از روز رخ دهد.

متخصص مغز و اعصاب

نارکولپسی (Narcolepsy) یا حمله‌ی خواب یک اختلال عصبی است که بر کنترل خواب و بیداری تأثیر می‌گذارد.

در یک چرخه خواب معمولی، ابتدا به مراحل اولیه خواب و به دنبال مراحل عمیق خواب و در نهایت (بعد از ۹۰ دقیقه) حرکت سریع چشم (REM) وارد شوید. برای افرادی که مبتلا به نارکولپسی یا حمله‌ی خواب هستند، خواب REM تقریبا بلافاصله در چرخه خواب، و همچنین دوره‌ای در طول ساعات بیداری، اتفاق می‌افتد. در خواب REM است که ما رویاها و فلج عضله را تجربه کنیم – که بعضی از نشانه‌های نارکولپسی یا حمله‌ی خواب را نشان می‌دهد.

نارکولپسی یا حمله‌ی خواب معمولا بین ۱۵ تا ۲۵ سالگی شروع می‌شود، اما در هر سنی می‌تواند ظاهر شود. در بسیاری از موارد، نارکولپسی یا حمله‌ی خواب تشخیص داده نشده است و بنابراین درمان نمی‌شود.

دلایل نارکولپسی یا حمله‌ی خواب چیست؟

علت نارکولپسی یا حمله‌ی خواب مشخص نیست با این حال، دانشمندان در جهت شناسایی ژن‌هایی که به شدت مرتبط با این اختلال است، پیشرفت‌هایی داشته اند. این ژن‌ها تولید مواد شیمیایی را در مغز کنترل می‌کند که ممکن است سیگنال‌های خواب و بیداری را تنظیم کند. برخی از کارشناسان معتقدند که نارکولپسی ممکن است به علت کمبود تولید شیمیایی به نام هیپوکتین توسط مغز باشد. علاوه بر این، محققان ناهنجاری‌ها را در نقاط مختلف مغز که در تنظیم خواب REM دخیل اند، کشف کرده اند. این ناهنجاری‌ها ظاهرا به پیشرفت علائم کمک می‌کنند. به گفته کارشناسان، احتمالا نارکولپسی یا حمله‌ی خواب شامل عوامل متعددی است که باعث اختلال در عملکرد عصبی و اختلالات خواب REM می‌شود.

علائم نارکولپسی یا حمله‌ی خواب چیست؟

علائم نارکولپسی یا حمله‌ی خواب عبارتند از:

خواب آلودگی بیش از حد روزانه: به طور کلی، خواب آلودگی باعث اختلال در فعالیت‌های روزانه فرد می‌شود، هرچند که فرد مبتلا به نارکولپسی یا حمله‌ی خواب شب نیز خواب کافی شب دارد. این افراد معمولا اختلالات ذهنی، کمبود انرژی و تمرکز، افت حافظه، خلق افسرده یا

خستگی

Cataplexy: این علامت شامل کاهش ناگهانی حجم ماهیچه است که منجر به احساس ضعف و از دست دادن کنترل عضلات می‌شود. کاتاپلکسی می‌تواند نشانه‌هایی از لکنت و گرفتگی زبان و شل شدن بدن، بسته به عضلات درگیر ایجاد کند و اغلب به دنبال احساسات شدید مانند غافلگیری، خنده، یا خشم ایجاد می‌شود.

هذیان‌ها: معمولا این توهمات، واضح و اغلب ترسناک هستند. توهمات در ابتدا از نوع بینایی است، اما هر یک از حواس دیگر را نیز می‌تواند درگیر باشد. هنگامی که این توهم‌ها همراه به حملات خواب باشد به آن توهمات خواب گفته می‌شود.

فلج خواب: این علامت شامل ناتوانایی موقت در حرکت یا صحبت کردن هنگام خواب یا بیدار شدن است. این وقایع به طور کلی مختصر بوده و چند ثانیه تا چند دقیقه ادامه می‌یابند. پس از اتمام این واقعه، فرد به سرعت توانایی کامل خود را برای حرکت و صحبت را بدست می‌آورد.

تشخیص حمله‌ی خواب چیست؟

معاینه فیزیکی و شرح حال کامل پزشکی برای تشخیص مناسب نارکولپسی یا حمله‌ی خواب ضروری است. با این حال، هیچ یک از علائم فوق منحصر به نارکولپسی یا حمله‌ی خواب نیست. چندین آزمایش تخصصی که می‌توانند در یک درمان اختلالات خواب یا آزمایشگاه خواب انجام شوند، معمولا قبل از تشخیص تشخیص می‌بایست انجام شود. دو آزمایش که در تایید تشخیص نارکولپسی یا حمله‌ی خواب ضروری است، پلی سومنوگرافی (PSG) و آزمون تأخیر خواب چندگانه (MSLT) است.

درمان حمله‌ی خواب چیست؟

اگرچه هیچ درمان قطعی برای درمان نارکولپسی یا حمله‌ی خواب وجود ندارد، بیشترین علائم این اختلال در اکثر افراد با دارو کنترل می‌شود. خواب آلودگی با محرک‌های شبه-آمفتامین درمان می‌شود، در حالی که علائم خواب غیر طبیعی REM با داروهای ضد افسردگی درمان می‌شود.
اخیرا یک داروی جدید برای کسانی که از نارکولپسی یا حمله‌ی خواب با کاتاپلکسی (شل شدن عضلات و‌زمین افتادن به هنگام حالات هیجانی شدید و گریه یا خنده شدید) رنج می‌برند، تایید شده است. این دارو که Xyrem نامیده می‌شود، به افراد مبتلا به نارکولپسی یا حمله‌ی خواب کمک می‌کند تا خواب شبانه‌ی بهتری را تجربه کنند، و این باعث می‌شود که آنها در طول روز خواب آلوده نباشند. مصرف دارو در بیماران مبتلا به نارکولپسی یا حمله‌ی خواب به طور قابل ملاحظه‌ای می‌تواند کمک کننده باشد. اصلاح شیوه زندگی از قبیل اجتناب از مصرف کافئین، الکل، نیکوتین و وعده‌های غذایی سنگین، همچنین تنظیم برنامه خواب، برنامه ریزی برای چرت روزانه (۱۰ تا ۱۵ دقیقه) و ورزش نیز می‌تواند باعث کاهش علائم شود.

متخصص مغز و اعصاب